ALEGRIA TOWN
tytuł: ALEGRIA TOWN
CHOREOGRAFIA wytuptana krok po kroczku, scenografia: Izabella Borkowska
SCENOGRAFIA młotek, nóż, sznurka jeden metr i już: Aleksandra Olszewska, Darek Sikorski
KOSTIUMY szmatki, nici i ciut gumy: Krzysztof Ryzlak, Izabella Borkowska- Choreografka
REŻYSERIA taka mała fanaberia: Darek Sikorski
wykorzystano muzykę ze spektakli CIRQUE DU SOLEIL
czas trwania: 61 minut
premiera: 10 marca 2007
produkcja: DOROŻKARNIA 2007
Wystąpili jako:
AKORDEONISTKA nieustannie muzykująca, płatkami sypiąca i czasami śpiąca: Debora Julita Łojko
ANIOŁEK cudaczek skrzydlaty, nie z własnej woli, ani charakteru: Aleksandra Hofman
BARMANKA trochę picia, trochę życia i nic nie ma do ukrycia: Aleksandra Olszewska
DZIEWCZYNA w swojej powabności, diabelskie ucieleśnienie niewinności: Marta Opilska
FABRYKANT czekoladowy bogacz, chyba trochę rogacz: Michał Piwowarek
KOCHANKA femme fatale miasteczka, miła panieneczka: Aleksandra Pacak
KRAWCOWA bez której nie byłoby ani dnia, ani nocy, ani nic: Katarzyna Gajewska (Katarzyna Gajewska-Kulma)
KUCHARKA myśli ciągle o jedzeniu, niebo ma na podniebieniu: Marlena Miszkiewicz (Marlena Ewelina Zielińska)
OBCY nieznajomy wędrowny gitarzysta, podrywacz, turysta: Michał Adam Góral
PASTOR nawiedzony lecz duchowny z kropidłem, szachami i mydłem: Łukasz Broniak
PANNA POMOCNA w pomocy owocna, jest zawsze tuż, tuż bo lubi i już: Małgorzata Śmielak (Małgorzata Kołder)
POSŁANIEC nie tylko dobrych wiadomości, człowiek od wszystkiego, dobry do wszystkiego: Marcin Jabłoński
PRACZKA śpiewająco piorąca panna wodna, czasem bywa trochę głodna: Olga Krawczak
SPRZEDAWCZYNI pachnie pomarańczą, cytryną, lawendą, takie zawsze będą: Agnieszka Senderowska (Agnieszka Senderowska-Rucińska)
ZAZDROŚNIK beznadziejnie zawsze bardzo zakochany i zdecydowany: Maciej Piotr Beczek
ŻONA FABRYKANTA bardzo ważna niepoważna, łatwowierna i niewierna: Magdalena Bińkowska
Tytułowe miasteczko ALEGRIA TOWN to inaczej „Miasto Radości”. Zamieszkane przez 16 osób, których głównym pożywieniem były pomarańcze i czekolada.
Obowiązującą filozofią – sensualizm, a zaletą i może wadą – nadwrażliwość. Codzienne czynności: praca, zabawa, modlitwa i to co zdarza się między ludźmi – miłość, nienawiść, zdrada, zazdrość, są na scenie wyrażane nie tylko ruchem, śpiewem i tańcem, ale również zapachem, dotykiem i smakiem.
Gdzieś na granicy teatru i życia następuje spotkanie człowieka z człowiekiem, aktora z widzem, wrażenia z wrażliwością.